Geurige schijnridderzwam
Geurige schijnridderzwam | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||
Lepista irina (Fr.) H.E. Bigelow (1959[1]) | |||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||
|
De geurige schijnridderzwam (Lepista irina) is een schimmel behorend tot de familie Tricholomataceae. De vruchtlichamen groeien vaak in grote groepen en niet zelden als heksenringen. Hij leeft op humus van meestal loofbomen op matig vochtige tot vrij droge, zand- en kleigronden.[2]
Kenmerken
- Hoed
De hoed, die in het midden dik is, is als hij jong is bijna halfbolvormig, later wordt hij vlakker en platter en heeft hij een min of meer uitgesproken bult. Het bereikt 5 tot 9, zelden tot 14 centimeter in diameter. Het matte, gladde oppervlak van de hoed is licht witgrijs tot crèmekleurig, lichtbruin in het midden en is hygrofaan. De hoedrand is onregelmatig, gebogen en soms licht geribbeld.
- Lamellen
De onderling vermengde en matig gevulde lamellen zijn licht uitpuilend of recht aan de steel bevestigd en kunnen gemakkelijk loskomen van het vruchtvlees eronder. Ze zijn crèmekleurig als ze jong zijn en enigszins grijsroze als de sporen rijpen.
- Steel
De sterke, vezelige steel is 6 tot 10 cm hoog en 1 tot 2 cm dik. Als hij jong is, is hij vlezig en later hol of gevuld. Oppervlakkig gezien is het witachtig tot gebroken wit, bleker dan de kleur van de hoed.
- Geur en smaak
Het vruchtvlees is witachtig en waterig. Het ruikt kenmerkend naar violetrood en smaakt mild.
- Sporenprint
De sporenprint is crèmegeel tot crèmeoranje.
Microscopische kenmerken
De sporen zijn hyaliene, inamyloïde, meten 6-8 (10) × 3,5-5 µm en hebben een ellipsvormige vorm en een enigszins wrattenachtig oppervlak.
Verspreiding
In Nederland komt de geurige schijnridderzwam vrij algemeen voor. Hij staat niet op de rode lijst en is niet bedreigd.[2]
- ↑ (en) Index Fungorum. Gearchiveerd op 2 december 2022.
- ↑ a b NMV Verspreidingsatlas Paddenstoelen. Gearchiveerd op 2 december 2022.