Aiguilles d’Arves
Aiguilles d' Arves, widziane z masywu Cerces. Od lewej do prawej: L’Aiguille Meridionale, L’Auguille Centrale i dwuwierzchołkowa L’Aiguille Septentrionale | |||
Państwo | Francja, Sabaudia | ||
---|---|---|---|
Położenie | Sabaudia | ||
Pasmo | Massif des Arves↗ | ||
Wysokość | 3514 m n.p.m. | ||
Położenie na mapie Francji | |||
45°07′23″N 6°20′04″E/45,123056 6,334444 | |||
|
Aiguilles d’Arves – (pol. Igły Arves) - zespół trzech wyraźnie odrębnych szczytów w postaci potężnych, skalnych turni w masywie Arves w Alpach francuskich, na południe od Maurienne:
- L’Aiguille Meridionale (Igła Południowa; 3514 m n.p.m.) - najwyższy szczyt całego masywu;
- L’Auguille Centrale (Igła Centralna; 3513 m n.p.m.), oddzielona od poprzedniej przełęczą col de Gros Jean (3 265 m);
- L’Aiguille Septentrionale (Igła Północna; dwuwierzchołkowa: 3364 i 3358 m n.p.m., z racji wyglądu nazywana Tête de Chat czyli Głowa Kota), oddzielona od poprzedniej przełęczą col des Aiguilles d'Arves (3 163 m).
Położenie
Szczyty Igieł Arves, położone około pięćdziesięciu kilometrów na wschód od Grenoble, w masywie Arves, należą do dorzecza Maurienne i oddzielają doliny Arvan na zachodzie i Valloirette na wschodzie. Jedynie południowa igła okrywa basen Oisans. Znajdują się na granicy departamentów Sabaudia i Alp Wysokich.
Historia
Centralny szczyt (L'Aiguille Centrale) został po raz pierwszy zdobyty przez braci Pierre’a Alexisa i Benoît Nicolasa Magnina z pobliskiego Saint-Michel-de-Maurienne 2 września 1839 roku. Jako dowód zbudowali oni na nim kopiec z kamieni i zostawili dwie sardyńskie monety pod skałą na szczycie[1].
Południowy szczyt (L’Aiguille Meridionale) po raz pierwszy zdobyli szwajcarscy przewodnicy górscy, Christian i Ulrich Almer oraz ich amerykański klient, W.A.B. Coolidge z Nowego Jorku. W latach 70 i 80 XIX wieku Coolidge dokonywał pierwszych wejść na szczyty, szczególnie w Alpach Delfinackich. Wcześniej ta sama grupa wspięła się na L’Auguille Centrale, w 1874 r. Na szczycie znaleźli wprawdzie kopiec zbudowany przez braci Magninów, ale przypisali go legendarnemu łowcy kozic. Dzień po zdobyciu L’Aiguille Meridionale, w 1878 Benoît Magnin poinformował ich o swoim wejściu, które miało miejsce 39 lat wcześniej[1].
Geografia
Szczyty tworzące Aiguilles d’Arves.
Nazwa | Tłumaczenie | Wysokość | Pierwsze wejście |
---|---|---|---|
L’Aiguille Meridionale | Igła Południowa | 3514 m | Ojciec i syn Almerowie oraz W.A.B. Coolidge, 22 lipca 1878 |
L’Aiguille Centrale | Igła Centralna | 3513 m | Pierre Alexis i Benoît Nicolas Magnin, w 1839 |
L’Aiguille Septentrionale, Bec Nord | Igła Północna, wierzchołek północny | 3364 m | W.A.B. Coolidge oraz ojciec i syn Almerowie, 23 lipca 1878 |
L’Aiguille Septentrionale, Bec Sud | Igła Północna, wierzchołek południowy | 3358 m | Margaret Brevoort i W.A.B. Coolidge, 3 lipca 1873 |
- Pierwszego trawersowania wszystkich trzech szczytów (w trakcie trzydniowej wspinaczki) dokonali w 1902 r. E. Pichl i E. Hacker.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Geologia igieł Arves (fr.)