Cass Elliot

Cass Elliot

Cass Elliot (1973)
Imię i nazwisko	Ellen Naomi Cohen
Pseudonim	Mama Cass Elliot
Data i miejsce urodzenia	19 września 1941 Baltimore
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1974 Londyn
Typ głosu	mezzosopran
Gatunki	pop, folk rock
Zawód	piosenkarka
Aktywność	1959-1974
Wydawnictwo	Revolver Dunhill RCA
Zespoły
The Mamas & the Papas
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Cass Elliot, właściwie Ellen Naomi Cohen (ur. 19 września 1941 w Baltimore, zm. 29 lipca 1974 w Londynie^[1]) – amerykańska wokalistka, najbardziej znana pod pseudonimem, Mama Cass, choć sama za nim nie przepadała^[2]. Członkini folk rockowego zespołu The Mamas & the Papas. Po rozpadzie grupy kontynuowała karierę solową.

Ellen Naomi Cohen urodziła się 19 września 1941 roku w Baltimore, w stanie Maryland. Była córką Philipa Cohena (1916–1962^[3]) i Bessie z domu Levine (1915–1994^[4]), pochodzących z żydowskiej rodziny imigrantów z Rosji. Jej ojciec prowadził food trucka, który dostarczał żywność budowlańcom^[5], a matka była pielęgniarką^[6]. Miała dwoje młodszego rodzeństwa — siostrę Leah (ur. 1948^[7]) i brata Josepha (1951-2016^[8]). Cohenowie mieszkali w Alexandrii w stanie Wirginia, a gdy Elliot miała piętnaście lat, przenieśli się do Baltimore^[5].

Elliot porzuciła szkołę średnią krótko przed jej ukończeniem, żeby skupić się na rozwijaniu kariery muzycznej, a w 1961 roku przeniosła się do Nowego Jorku (opowiada o tym tekst Creeque Alley — jednej z piosenek zespołu The Mamas & the Papas).

Cass Elliot zdobyła popularność jako członkini zespołu The Mamas & the Papas, w skład którego wchodzili John Phillips, Michelle Phillips i Denny Doherty. Grupa powstała w 1965 roku i szybko zdobyła międzynarodową sławę dzięki takim przebojom jak California Dreamin' oraz Monday, Monday^[9].

Zespół nagrał cztery albumy studyjne: If You Can Believe Your Eyes and Ears (1966)^[10], The Mamas & the Papas (1966)^[11], Deliver (1967)^[12] oraz The Papas & The Mamas (1968)^[13] — ich drugi album o tym tytule. W 1967 roku zespół otrzymał nagrodę Grammy za utwór Monday, Monday^[14].

Po rozpadzie zespołu Elliot rozpoczęła karierę solową^[15]. Jej debiutancki album Dream a Little Dream (1968) zawierał jej najbardziej znany solowy utwór o tym samym tytule^[16].

W kolejnych latach wydała kilka innych albumów, w tym Bubblegum, Lemonade, and... Something for Mama (1969)^[17] oraz Make Your Own Kind Of Music (1969)^[18]. Elliot występowała również w popularnych programach telewizyjnych, takich jak The Johnny Carson Show oraz The Smothers Brothers Comedy Hour.

W 1971 roku rozpoczęła współpracę z Daveem Masonem, członkiem zespołu Traffic, i nagrali wspólnie album Dave Mason & Cass Elliot. Album nie odniósł znaczącego sukcesu komercyjnego^[19]. W 1972 roku wydała album Don't Call Me Mama Anymore^[20], w którym próbowała odciąć się od swojego dotychczasowego pseudonimu „Mamy Cass”, ponieważ czuła, że nawiązuje do jej wagi^[21].

28 lipca 1974, Cass Elliot brała udział w imprezie z okazji 31 urodzin Micka Jaggera^[22]. Następnie udała się przyjęcie zorganizowane przez angielską aktorkę Georgię Brown na cześć Elliot, by uczcić dwa tygodnie jej udanych koncertów. Piosenkarka miała wówczas kłopoty z oddychaniem^[5]. Po przyjęciu udała się na imprezę amerykańskiego dziennikarza, Jacka Martina. Była w dobrym nastroju, ale wyglądała na schorowaną^[5]. O godzinie 20 opuściła imprezę, twierdząc, że jest bardzo zmęczona i musi wypocząć^[22].

Zasnęła w mieszkaniu piosenkarza Harry'ego Nillsona w dzielnicy Mayfair, który zgodził się ją przenocować^[22]. Kilka godzin później, Cass Elliot zmarła we śnie 29 lipca 1974 roku w wieku 32 lat^[23]. Początkowo spekulowano, że przyczyną jej śmierci było zadławienie się kanapką z szynką, jednak sekcja zwłok wykazała, że przyczyną zgonu był zawał serca^[24]. W jej organizmie nie odnaleziono żadnych śladów nielegalnych substancji^[22]. Cztery lata później w tym samym mieszkaniu, zmarł perkusista zespołu The Who, Keith Moon — również w wieku 32 lat^[22].

Ciało Elliot zostało skremowane. Została pochowana na cmentarzu w Los Angeles^[25].

Cass Elliot była dwukrotnie zamężna. W 1963 roku zawarła zaaranżowane małżeństwo z Jimim Hendricksem, które miało na celu pomóc mu uniknąć powołania do wojska podczas wojny wietnamskiej^[26]. Związek zakończył się w 1968 roku^[27]. W 1971 roku Elliot poślubiła dziennikarza Donalda von Wiedenmana, jednak to małżeństwo również zakończyło się rozwodem po kilku miesiącach^[28].

W 1966 roku zaszła w ciążę z Chuckiem Dayem, a 26 kwietnia 1967 roku urodziła córkę, Owen Vanessę Elliot-Kugell^[29]. Wokalistka nigdy nie ujawniła tożsamości ojca swojej córki, ale wiele lat później Michelle Phillips — koleżanka Elliot z zespołu The Mamas & the Papas — pomogła Owen w poznaniu jej biologicznego ojca^[30]. Po śmierci Elliot opiekę nad Owen przejęła jej ciotka, Leah Kunkel^[31].

W 1988 roku David Crosby ujawnił, że zażywał wspólnie z Elliot opiaty i kokainę^[32].

Nagrania Cass Elliot i zespołu The Mamas & the Papas są obecne w kulturze popularnej i często wykorzystywane w ścieżkach dźwiękowych produkcji filmowych i telewizyjnych.

Kilka utworów znalazło się w filmie Wspaniała rzecz, gdzie pojawia się wątek nastolatki zafascynowanej artystką^[33]. Jej piosenka Make Your Own Kind of Music została wykorzystana w drugim sezonie serialu Lost w odcinkach „Man of Science, Man of Faith”, „Adrift” oraz „Flashes Before Your Eyes”^[34]. Wystąpiła także jako postać w animowanym serialu Nowy Scooby Doo w odcinku „Nawiedzona wytwórnia słodyczy” oraz w odcinku „Tajemne serum” z serialu Scooby Doo i Brygada Detektywów^[35]. Jej utwory pojawiły się również w dziewiątym odcinku ósmego sezonu serialu Dexter^[36].

Cass Elliot otrzymała 2735 gwiazdę na Alei Gwiazd w Los Angeles 3 października 2022 roku^[37].

• Dream a Little Dream (1968)
• Bubblegum, Lemonade, and... Something for Mama (1969)
• Make Your Own Kind of Music (1969)
• Mama's Big Ones (1970)
• Dave Mason & Cass Elliot (1971)
• Cass Elliot (1972)
• The Road Is No Place for a Lady (1972)
• Don't Call Me Mama Anymore (1973)