Kanonierki typu Kubaniec
Użytkownicy | MW Imperium Rosyjskiego | ||
---|---|---|---|
Stocznia | ROPiT (РОПиТ), Odessa | ||
Wejście do służby | 1887 | ||
Wycofanie | 1923 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | 1280 ton | ||
Długość | 67,2 m | ||
Szerokość | 12,2 m | ||
Zanurzenie | 3,7 m | ||
Napęd | Żagle | ||
Prędkość | 13 węzłów | ||
Zasięg | 2100 mill morskich | ||
Załoga | 180 (w 1914 r. – 137) | ||
|
Kanonierki typu Kubaniec (ros. Кубанец) – ogólna nazwa rosyjskich a następnie ukraińskich i radzieckich kanonierek, oddanych do użytku w 1887, sprzedanych w 1923 i złomowanych w 1945. Nazwa kanonierek nawiązuje do Kozaków kubańskich.
Kanonierki Kubaniec zostały zamówione w latach 1882–1902 dla Floty Czarnomorskiej jako część dozbrajania tej floty[1].
Podczas I wojny światowej okręty tego typu patrolowały Morze Czarne. Okręty te broniły pozostałych statków Floty Czarnomorskiej przed atakami Turków na port w Odessie. Od 1916 okręty te weszły w skład Flotylli Dunajskiej[potrzebny przypis]. Głównym zadaniem tych okrętów było wsparcie ogniowe piechoty lądowej Armii Imperium Rosyjskiego[2].