Karl Hanke
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Reichsführer-SS Chef der Deutschen Polizei | |||
Data i miejsce urodzenia | 24 sierpnia 1903 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | po 1945 | ||
Przebieg służby | |||
Formacja | Reichswehra | ||
Formacja | Reichsheer | ||
Jednostki | 19. Pułk Piechoty | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Karl Hanke (ur. 24 sierpnia 1903 w Lauban, Cesarstwo Niemieckie, zm. po 1945) – niemiecki polityk i wojskowy, kolejno osobisty sekretarz Goebbelsa, poseł do Landtagu i Reichstagu z ramienia NSDAP, wiceprezes Izby Kultury Rzeszy, Oberleutnant Wehrmachtu i gauleiter Dolnego Śląska, a w ostatnich dniach wojny Reichsführer-SS, zarazem ostatni dowódca Schutzstaffel i Chef der Deutschen Polizei, zwierzchnik Ordnungspolizei, zbrodniarz wojenny. Krótko po upadku Breslau zaginął, a jego los pozostaje niejasny. Z zawodu młynarz.
Życiorys
Karl Hanke urodził się w Lauban (obecnie Lubań) jako syn inżyniera kolejowego. Jego starszy brat zginął podczas I wojny światowej. Karl był podczas tej wojny zbyt młody, by służyć w wojsku, jednak w latach dwudziestych jako Zeitfreiwilliger (czasowy ochotnik) odbył służbę w 19. Pułku Piechoty Reichswehry we Frankfurcie nad Odrą.
Hanke otrzymał wykształcenie w szkole młynarskiej w Dippoldiswalde w Saksonii i po roku przerwy, który spędził pracując w warsztacie kolejowym, pracował w młynarstwie od 1921 do 1926. W 1928 ukończył w Berufspädagogisches Institut w Berlinie studia, które dały mu uprawnienia do uczenia młynarstwa.
1 listopada 1928 wstąpił do NSDAP jako Amtswalter. W 1929 zgłosił się do rezerwy Sturmabteilung (SA). W 1930 awansował na Strassenzellenleitera i później na Sektionsführera w Berlinie. Po wyrzuceniu z pracy w państwowej szkole ze względu na swoje zaangażowanie polityczne Hanke zaczął pracować na pełny etat w partii. W 1931 został Kreisleiterem Westendu, a od 1 kwietnia 1932 osobistym sekretarzem Josepha Goebbelsa w Ministerstwie Propagandy Rzeszy. Również w kwietniu 1932 został delegatem NSDAP do Landtagu, a później także do Reichstagu z okręgu poczdamskiego, którą to pozycję piastował aż do końca wojny.
W ramach kontynuacji swojej kariery wstąpił do Allgemeine SS w 1934, służąc w 6. SS-Standarte. W 1937 został wiceprezesem Izby Kultury Rzeszy.
W przededniu wybuchu II wojny światowej, w okresie romansu Goebbelsa z gwiazdą kina czeskiego Lidą Baarovą, Hanke został bliskim przyjacielem Magdy Goebbels. Ostra interwencja Hitlera spowodowała zakończenie obu romansów i koniec ministerialnej kariery Hankego.
W 1939 zgłosił się na ochotnika do służby wojskowej. We wrześniu i październiku służył w 3 Dywizji Pancernej w Polsce, w maju i czerwcu 1940 w 7 Dywizji Pancernej we Francji (słynna „Dywizja Duchów” pod generałem Rommlem). Tam też otrzymał Krzyż Żelazny pierwszego i drugiego stopnia oraz był rekomendowany do Krzyża Rycerskiego. Opuścił armię w 1941 roku w stopniu Oberleutnanta.
Hanke został gauleiterem Dolnego Śląska z rozkazu Hitlera. Rok później Heinrich Himmler awansował go na Gruppenführera SS. Podczas rządów Hankego z jego rozkazu straconych zostało w stolicy prowincji ponad tysiąc osób, przez co zyskał sobie przydomek kata z Breslau.
29 kwietnia 1945 otrzymał stopnie Reichsführera-SS i Chef der Deutschen Polizei jako dowódca SS i Ordnungspolizei w miejsce Heinricha Himmlera, którego Hitler uznał za zdrajcę. Przebywał w Festung Breslau niemal do samego zdobycia miasta przez Armię Czerwoną. Rankiem 6 maja (około godziny 5:30[1]) uciekł z miasta zarekwirowaną awionetką typu Storch. Maszyna została trafiona w zbiornik paliwa i musiała awaryjnie lądować. Naprawiono ją koło lotniska w Mirosławicach i Hanke z pilotem skierowali się do Świdnicy na tamtejsze lotnisko Luftwaffe.
Dalsze losy Hankego są niejasne. Prawdopodobnie przesiadł się w Świdnicy na inny samolot, który rozbił się w Kraju Sudetów. Hanke przeżył i przyłączył się do Dywizji „Horst Wessel”, z którą prawdopodobnie trafił do niewoli. Według jednej z wersji został zabity podczas próby ucieczki z miejsca internowania lub osadzenia przez czeskich wartowników pod Chomutovem[2], według innej był widziany po 1945 w Argentynie, w której schroniło się wielu niemieckich zbrodniarzy wojennych.
Awanse
- SS-Anwärter – 1934
- SS-Sturmbannführer – 1934
- SS-Obersturmbannführer – 1935
- SS-Brigadeführer – 1941
- SS-Gruppenführer – 1942
- Reichsführer-SS – 29 kwietnia 1945
Przypisy
- p
- d
- e
Heer Generalfeldmarschall | |
---|---|
Luftwaffe Generalfeldmarschall |
|
Kriegsmarine Großadmiral | |
Schutzstaffel Reichsführer-SS |
|
Sturmabteilung Stabschef | |
Ordnungspolizei Chef der Deutschen Polizei |
|
NSFK Korpsführer |
|
NSKK Korpsführer |
|
Reichsarbeitsdienst Reichsarbeitsführer |
|
Hitlerjugend Reichsjugendführer |
|
NSDAP Reichsleiter |
|
- † – zabity lub zmarły w trakcie wojny; ? – zaginiony w trakcie wojny
- NE.se: karl-hanke