Kazimierz Schaller
podporucznik piechoty | |
Pełne imię i nazwisko | Kazimierz Antoni Schaller |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 12 czerwca 1896 |
Data i miejsce śmierci | 30 kwietnia 1919 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | |
Stanowiska | dowódca kompanii |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Kazimierz Antoni Schaller (ur. 12 czerwca 1896 we Lwowie, zm. 30 kwietnia 1919 pod Glinną) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 12 czerwca 1896 we Lwowie, w rodzinie Franciszka (1859–1944), kancelisty sądowego, i Józefy z Narowskich (1870–1943), gospodyni[1][2]. W 1914 ukończył naukę w klasie Vb c. k. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu (na Zasaniu)[3].
W sierpniu 1914 jako członek XXV Polskiej Drużyny Strzeleckiej wstąpił we Lwowie do Legionu Wschodniego[2]. Po rozwiązaniu Legionu wrócił do Przemyśla[2]. W 1916 został wcielony do armii austro-węgierskiej jako jednoroczny ochotnik[2]. W czasie służby wojskowej zdał maturę i ukończył szkołę oficerów rezerwy, a następnie walczył na froncie rosyjskim, rumuńskim i włoskim w szeregach 10 pułku piechoty[2].
W listopadzie 1918 wrócił z frontu i wziął udział w bitwie o Lwów[2]. Następnie obejmuje dowództwo 2. kompanii 37 pułku piechoty. Wyróżnił się 11 stycznia 1919 w walce pod Bartatowem[2]. Poległ 30 kwietnia 1919 pod wsią Glinna[4][5][6][7][8][9]. Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu (kwatera 17, rząd 4, grób 5)[10]. 21 lipca 1921 major Wilhelm Zwonarz sporządził wniosek na odznaczenie Kazimierza Schallera Orderem Virtuti Militari[2].
Był kawalerem, dzieci nie miał[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8026 – 27 lipca 1922[2][11][12][13]
- Krzyż Walecznych nr 38468[2]
- Gwiazda Przemyśla nr 49[2]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta” nr 584[2]
Przypisy
- ↑ Humnicka i Nowak 2016 ↓, s. 5, 7, tu urodzony 12 lipca 1896.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Schaller Kazimierz Antoni. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.1-40 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-03].
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 75.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 774.
- ↑ Nekrologia : † Kazimierz Schaller. „Ziemia Przemyska”. 104, s. 2, 1919-05-07. Przemyśl.
- ↑ Kozubal 1929 ↓, s. 9, według autora 2. kompania broniła folwarku Harajec, położonego na wschód od wsi Glinna.
- ↑ W rocznicę śmierci bohatera. „Ziemia Przemyska”. 17, s. 3, 1929-04-27. Przemyśl.
- ↑ Białoskórska 1926 ↓, s. 139.
- ↑ Spis poległych 1936 ↓, s. 277.
- ↑ Wyszukiwarka miejsca pochówku w Przemyślu. Zakład Usług Komunalnych w Przemyślu. [dostęp 2024-08-08].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 19 sierpnia 1922, s. 616.
- ↑ Kozubal 1929 ↓, s. 26.
Bibliografia
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu (na Zasaniu) za rok szkolny 1914. Przemyśl: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Ludwika Białoskórska: Spis bohaterów pochowanych na cmentarzu Obrońców Lwowa. W: W obronie Lwowa i Wschodnich Kresów : polegli od 1-go listopada 1918 do 30-go czerwca 1919 r.. Lwów: Straż Mogił Polskich Bohaterów, 1926.
- Spis poległych oficerów w walkach o Polskę Niepodległą w latach 1914–1921. W: Bohaterom narodowym w hołdzie. Zygmunt Reis (red.). Lwów: Nakładem Wydawnictwa „Polski Niepodległej”, 1936.
- Adolf Kozubal: Zarys historji wojennej 37-go pułku piechoty Ziemi Łęczyckiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Kilka wspomnień o Kazimierzu i Marii Schallerach - absolwentach III Gimnazjum z językiem wykładowym polskim w Przemyślu - Zasaniu przy okazji renowacji ich nagrobka. Halina Humnicka (oprac.) Anna Nowak (red.). Przemyśl: Archiwum Państwowe w Przemyślu, 2016. ISBN 978-83-88172-65-6.