Kostrzewa leśna
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
Rząd | wiechlinowce | ||
Rodzina | wiechlinowate | ||
Rodzaj | kostrzewa | ||
Gatunek | kostrzewa leśna | ||
Nazwa systematyczna | |||
Festuca altissima All. Auct. Fl. Pedem.: 43 (1789)[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
| |||
|
Kostrzewa leśna (Festuca altissima All.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Bywa uprawiana jako roślina ozdobna.
Zasięg występowania
Występuje w całej niemal Europie i w zachodniej Azji na obszarach o klimacie umiarkowanym i zimnym[4][3]. W Polsce jest gatunkiem dość rozpowszechnionym na południu, zachodzie i północnym zachodzie; bardzo rzadkim w środkowej części kraju i na wschodzie[5].
Morfologia
- Pokrój
- Wieloletnia, bez kłącza, wysoka luźnokępkowa żywo zielona trawa. W słońcu przybiera barwę żółtawo-zieloną.
- Łodyga
- Wysoka, słabo ulistniona, o źdźbłach łukowato podnoszących.
- Liście
- Zwisające, płaskie z wyraźnie zaznaczonym kilem o długości od 20 do 60 cm, szerokie od 0,5 do 1,5 cm czasami do 3 cm, górą niebieskawo-zielone, dołem żywozielone.
- Kwiaty
- duża, luźna wiecha, zwieszona na szczycie, o długich szorstkich, falisto powyginanych cienkich gałązkach, o długości od 10 do 20 cm, kłoski o długości od 5 do 8 mm, na każdym piętrze najwyżej 2 gałązki, gałązki często wężykowate, w okresie kwitnienia początkowo skierowana na wszystkie strony. Kwitnie czerwiec–lipiec.
- Gatunek podobny
- Trzcinnik leśny (Calamagrostis arundinacea). Jest też nieco podobna do kostrzewy olbrzymiej, od której różni się bardziej kępiastym pokrojem, brakiem uszek u wylotu pochew i występowaniem porozcinanych języczków[6].
Biologia i ekologia
- Rozwój
- Bylina, hemikryptofit (pączki zimujące znajdują się na poziomie ziemi). Kwitnie w okresie od czerwca do lipca. Dobrze znosi mrozy i suszę.
- Siedlisko
- Rośnie w lasach liściastych i zaroślach, na glebach kwaśnych, umiarkowanie ubogich do zasobnych, umiarkowanie wilgotnych. Preferuje stanowiska umiarkowanie zacienione, umiarkowanie chłodne warunki klimatyczne.
- Fitosocjologia
- W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny (Ch.) dla związku (All.) Fagion sylvaticae, zespołu (Ass.) podgórskiego łęgu jesionowego (Dentario enneaphylli-Fagetum), podzwiązku (SubAll.) żyzne buczyny niżowe (Galio odorati-Fagenion) i zespołu (Ass.) żyzna buczyna niżowa typu pomorskiego (Galio odorati-Fagetum). Gatunek wyróżniający (D.) dla zbiorowiska (Zb.) ciepłolubna buczyna storczykowa regionu sudeckiego (Fagus sylvatica-Hypericum maculatum). Gatunek istotny diagnostycznie wspólny dla zbiorowiska (Zb.) ( Fagus sylvatica-Mercurialis perennis)[7]. Gatunek neutralny wobec kontynentalizmu.
Zastosowanie
Kostrzewa leśna wykorzystywana jest na rabaty w ogrodzie, do skrzynek i pojemników na balkon. Stosowana jest do suchych bukietów. Rozmnaża się przez nasiona wysiewane jesienią lub wiosną albo przez podział kęp[8].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ a b Festuca altissima All., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-18] .
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 232, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Bibliografia
- D. Gayówna, Ewa Śliwińska: Rośliny łąk. Warszawa: PZWS, 1960.
- Mała Encyklopedia Rolnicza, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa, 1964.
- Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- SNL: skogsvingel
- BioLib: 42370
- EoL: 5809624
- EUNIS: 191544
- FloraWeb: 2364
- GBIF: 4129208
- identyfikator iNaturalist: 362655
- IPNI: 402327-1
- NCBI: 145835
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-414433
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:402327-1
- Tela Botanica: 26585
- identyfikator Tropicos: 25530303
- USDA PLANTS: FEAL2
- CoL: 6HRQK