Nathalie Tauziat
Tauziat podczas finału Pucharu Federacji w 2016 roku | |||
Państwo | Francja | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 17 października 1967 | ||
Wzrost | 165 cm | ||
Gra | praworęczna | ||
Status profesjonalny | 1985 | ||
Gra pojedyncza | |||
Wygrane turnieje | 8 WTA, 3 ITF | ||
Najwyżej w rankingu | 3 (8 maja 2000) | ||
Australian Open | 4R (1993) | ||
Roland Garros | QF (1991) | ||
Wimbledon | F (1998) | ||
US Open | QF (2000) | ||
Gra podwójna | |||
Wygrane turnieje | 25 WTA, 2 ITF | ||
Najwyżej w rankingu | 3 (8 października 2001) | ||
Australian Open | 3R (1993) | ||
Roland Garros | SF (1990, 1994, 1997, 1999, 2000) | ||
Wimbledon | SF (2001) | ||
US Open | F (2001) | ||
|
Nathalie Tauziat (ur. 17 października 1967 w Bangi, Republika Środkowoafrykańska) – francuska tenisistka, finalistka Wimbledonu w grze pojedynczej, zdobywczyni Pucharu Federacji.
Kariera tenisowa
Praworęczna zawodniczka, z klasycznym jednoręcznym bekhendem, prezentowała ofensywny styl „serwis-wolej”. Najlepsze wyniki, w tym finał wielkoszlemowy i awans do czołowej dziesiątki rankingu, osiągnęła po ukończeniu 30. roku życia.
Pierwszy turniej w grze pojedynczej wygrała w 1990 w Bajonnie, pokonując w finale Niemkę Anke Huber. W 1991 na kortach im. Rolanda Garrosa (French Open) była w ćwierćfinale (pierwszy awans do tej rundy w Wielkim Szlemie). W latach 1990–1993 regularnie kończyła sezony w najlepszej dwudziestce na świecie i występowała w turnieju Masters (WTA Tour Championships). W 1995 wygrała swój pierwszy turniej na nawierzchni trawiastej, w angielskim Eastbourne.
Po kilku latach słabszych wyników (chociaż wciąż pozostawała w najlepszej setce rankingu) w 1997 zaliczyła swój drugi ćwierćfinał na Wimbledonie (poprzedni w 1992); awans do ćwierćfinału nastąpił w niecodziennych okolicznościach. W meczu przeciwko rodaczce Sandrine Testud miała w trzecim secie do obrony dwie piłki meczowe, gdy rywalizację przerwał deszcz; po wznowieniu gry Tauziat wygrała cztery piłki z rzędu, a następnie cały zacięty pojedynek 4:6, 7:5, 12:10. Udana dalsza część sezonu pozwoliła Francuzce wrócić do najlepszej dwudziestki i po kilkuletniej przerwie awansować do turnieju Masters, w którym pokonała dwie znacznie wyżej notowane rywalki – Amandę Coetzer z RPA i Ivę Majoli z Chorwacji (aktualną mistrzynię French Open), docierając do półfinału. Przyczyniła się również do pierwszego triumfu Francji w Pucharze Federacji, pozostając niepokonana w 1997 w meczach pucharowych zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej; w meczu I rundy przeciwko Japonii ustanowiła rekord – pokonała Naoko Sawamatsu 7:5, 4:6, 17:15, a decydujący set, a także cały mecz były najdłuższe w historii Pucharu Federacji (w singlu)[1].
Rok 1998 przyniósł największy sukces w karierze Nathalie Tauziat. W swoim czterdziestym trzecim starcie w turnieju wielkoszlemowym dotarła do finału Wimbledonu, pokonując po drodze m.in. rodaczkę Julie Halard-Decugis, Brytyjkę Samanthę Smith, rozstawioną z dwójką Amerykankę Lindsay Davenport i w półfinale po zaciętym pojedynku Białorusinkę Natallę Zwierawą. W decydującym meczu nie sprostała innej weterance, Czeszce Janie Novotnej, 4:6, 6:7. W dalszej części sezonu była jeszcze m.in. w IV rundzie US Open, gdzie Davenport wzięła rewanż. Jesienią 1998 w serii halowych turniejów europejskich była kolejno w półfinale Pucharu Wielkiego Szlema (ponownie pokonała Davenport, uległa Venus Williams), ćwierćfinale w Filderstadt (porażka z Davenport), półfinale w Zurychu (porażka z V. Williams), półfinale w Luksemburgu (porażka z Silvią Fariną), finale w Lipsku (porażka ze Steffi Graf), półfinale w Filadelfii (ponownie porażka z Graf) i ćwierćfinale WTA Tour Championships (porażka z Davenport). Wyniki te zapewniły jej pierwszy w karierze awans do czołowej dziesiątki rankingu światowego.
Kontynuowała udane występy w kolejnych sezonach. W 1999 wygrała dwa turnieje, w tym zaliczaną do tzw. Tier I (najwyższej kategorii po Wielkim Szlemie) imprezę w Moskwie. Przegrała w dwóch finałach turniejowych na trawie (Birmingham z Halard-Decugis, Eastbourne ze Zwierawą), a w ćwierćfinale Wimbledonu uległa Mirjanie Lučić. Na koniec sezonu 1999 po raz drugi w karierze osiągnęła półfinał Masters. W 2000 osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu – nr 3, m.in. dzięki wygranej w halowym turnieju w Paryżu, gdzie w finale pokonała Serenę Williams. Była też w ćwierćfinale US Open, pokonując po drodze – po raz pierwszy w karierze – utytułowaną Hiszpankę Arantxę Sánchez Vicario.
W 2001 wygrała turniej w Birmingham[2]. Była także – po raz piąty w karierze – w ćwierćfinale Wimbledonu, również jako najstarsza wielkoszlemowa ćwierćfinalistka od czasu Navrátilovej. Jako jedenasta zawodniczka w historii przekroczyła liczbę 600 zwycięstw w cyklu zawodowym. Zapewniła sobie także dziewiąty udział w turnieju Masters, po którym zdecydowała się zakończyć karierę singlową[3].
W 2002 kontynuowała jeszcze występy w wybranych turniejach deblowych. W październiku 2001 osiągnęła najwyższy ranking deblowy (nr 3 na świecie). Łącznie w karierze wygrała 25 turniejów deblowych, wystąpiła w siedmiu edycjach deblowego Masters (osiągając finały w 1997 i 1998). W początkowej fazie kariery tworzyła parę z Isabelle Demongeot, później głównie z Alexandrą Fusai. W grze mieszanej osiągnęła ćwierćfinał US Open w 1997, w parze z Kanadyjczykiem Danielem Nestorem.
W reprezentacji narodowej w Pucharze Federacji występowała w latach 1985–2001; wygrała 33 pojedynki, przegrała 21. Ponadto reprezentowała barwy Francji na trzech olimpiadach – Seul 1988, Barcelona 1992 i Atlanta 1996.
Oprócz bogatej, wieloletniej kariery Nathalie Tauziat znana była z protestu, jaki zgłosiła wobec głośnego stękania na korcie liderki tenisa światowego na początku lat 90. – Moniki Seles[4]. Już pod koniec kariery Tauziat zdecydowanie krytykowała zainteresowanie mediów osobą Anny Kurnikowej, kreujące Kurnikową na ikonę popkultury bez względu na średnie (w grze pojedynczej) osiągnięcia sportowe.
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V |
Gra pojedyncza 22 (8-14)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 17 lipca 1988 | Nicea | Ceglana | Sandra Cecchini | 5:7, 4:6 |
Finalistka | 2. | 28 sierpnia 1988 | Mahwah | Twarda | Steffi Graf | 0:6, 1:6 |
Finalistka | 3. | 11 lutego 1990 | Wichita | Twarda | Dianne Van Rensburg | 6:2, 5:7, 2:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 30 września 1990 | Bayonne | Dywanowa | Anke Huber | 6:3, 7:6 |
Finalistka | 4. | 13 października 1991 | Zurich | Dywanowa | Steffi Graf | 4:6, 4:6 |
Finalistka | 5. | 29 marca 1992 | San Antonio | Twarda | Martina Navrátilová | 2:6, 1:6 |
Finalistka | 6. | 4 października 1992 | Bayonne | Dywanowa | Manuela Maleewa | 7:6, 2:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 7 listopada 1993 | Quebec | Dywanowa | Katerina Maleewa | 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 3. | 25 czerwca 1995 | Eastbourne | Trawiasta | Chanda Rubin | 3:6, 6:0, 7:5 |
Finalistka | 7. | 16 czerwca 1996 | Birmingham | Trawiasta | Meredith McGrath | 6:2, 4:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 4. | 16 czerwca 1997 | Birmingham | Trawiasta | Yayuk Basuki | 2:6, 6:2, 6:2 |
Finalistka | 8. | 19 października 1997 | Zurich | Twarda | Lindsay Davenport | 6:7, 5:7 |
Finalistka | 9. | 9 listopada 1997 | Chicago | Dywanowa | Lindsay Davenport | 0:6, 5:7 |
Finalistka | 10. | 5 lipca 1998 | Wimbledon | Trawiasta | Jana Novotná | 4:6, 6:7 |
Finalistka | 11. | 8 listopada 1998 | Lipsk | Dywanowa | Steffi Graf | 3:6, 4:6 |
Finalistka | 12. | 13 czerwca 1999 | Birmingham | Trawiasta | Julie Halard-Decugis | 2:6, 6:3, 4:6 |
Finalistka | 13. | 19 czerwca 1999 | Eastbourne | Trawiasta | Natalla Zwierawa | 6:0, 5:7, 3:6 |
Zwyciężczyni | 5. | 24 października 1999 | Moskwa | Dywanowa | Barbara Schett | 2:6, 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 6. | 7 listopada 1999 | Lipsk | Twarda | Květa Hrdličková | 6:1, 6:3 |
Zwyciężczyni | 7. | 13 lutego 2000 | Paryż | Dywanowa | Serena Williams | 7:5, 6:2 |
Finalistka | 14. | 24 lutego 2001 | Dubaj | Twarda | Martina Hingis | 4:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 8. | 17 czerwca 2001 | Birmingham | Trawiasta | Miriam Oremans | 6:3, 7:5 |
Gra podwójna 58 (25-33)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 4 października 1987 | Paryż | Ceglana | Isabelle Demongeot | Sandra Cecchini Sabrina Goleš | 1:6, 6:3, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 15 maja 1988 | Berlin | Ceglana | Isabelle Demongeot | Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková | 6:2, 4:6, 6:4 |
Finalistka | 1. | 11 lipca 1988 | Nicea | Ceglana | Isabelle Demongeot | Catherine Suire Catherine Tanvier | 4:6, 6:4, 2:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 23 października 1988 | Zurich | Dywanowa | Isabelle Demongeot | Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková | 6:3, 6:3 |
Finalistka | 2. | 30 października 1988 | Brighton | Dywanowa | Isabelle Demongeot | Lori McNeil Betsy Nagelsen | 6:7, 6:2, 6:7 |
Zwyciężczyni | 4. | 7 maja 1989 | Hamburg | Ceglana | Isabelle Demongeot | Jana Novotná Helena Suková | Walkower |
Finalistka | 3. | 22 października 1989 | Zurich | Dywanowa | Isabelle Demongeot | Jana Novotná Helena Suková | 3:6, 6:3, 4:6 |
Finalistka | 4. | 18 lutego 1990 | Chicago | Dywanowa | Arantxa Sánchez Vicario | Martina Navratilova Anne Smith | 7:6, 4:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 5. | 28 października 1990 | Brighton | Dywanowa | Helena Suková | Jo Durie Natalla Zwierawa | 6:1, 6:4 |
Finalistka | 5. | 28 kwietnia 1991 | Barcelona | Ceglana | Judith Wiesner | Martina Navrátilová Arantxa Sánchez Vicario | 1:6, 6:4, 1:6 |
Finalistka | 6. | 4 sierpnia 1991 | San Diego | Twarda | Gigi Fernández | Jill Hetherington Kathy Rinaldi | 4:6, 6:3, 2:6 |
Zwyciężczyni | 6. | 28 września 1991 | Bayonne | Dywanowa | Patricia Tarabini | Rachel McQuillan Catherine Tanvier | 6:3, krecz |
Finalistka | 7. | 26 kwietnia 1992 | Barcelona | Ceglana | Judith Wiesner | Conchita Martínez Arantxa Sánchez Vicario | 4:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 7. | 16 stycznia 1993 | Melbourne | Twarda | Nicole Provis | Cammy MacGregor Shaun Stafford | 1:6, 6:3, 6:3 |
Finalistka | 8. | 7 listopada 1993 | Quebec | Dywanowa | Katerina Maleewa | Katrina Adams Manon Bollegraf | 4:6, 4:6 |
Finalistka | 9. | 24 kwietnia 1994 | Barcelona | Ceglana | Julie Halard | Łarysa Neiland Arantxa Sánchez Vicario | 2:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 8. | 14 sierpnia 1994 | Oakland | Twarda | Julie Halard-Decugis | Jana Novotná Lisa Raymond | 6:1, 0:6, 6:1 |
Zwyciężczyni | 9. | 6 listopada 1994 | Quebec | Dywanowa | Elna Reinach | Chanda Rubin Linda Wild | 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 10. | 26 lutego 1995 | Linz | Dywanowa | Meredith McGrath | Iva Majoli Petra Schwarz | 6:1, 6:2 |
Finalistka | 10. | 18 lutego 1996 | Paryż | Dywanowa | Julie Halard-Decugis | Jana Novotná Kristie Boogert | 4:6, 3:6 |
Finalistka | 11. | 16 marca 1996 | Indian Wells | Twarda | Julie Halard-Decugis | Chanda Rubin Brenda Schultz | 1:6, 4:6 |
Finalistka | 12. | 16 czerwca 1996 | Birmingham | Trawiasta | Lori McNeil | Elizabeth Smylie Linda Wild | 3:6, 6:3, 1:6 |
Zwyciężczyni | 11. | 6 października 1996 | Lipsk | Dywanowa | Kristie Boogert | Miriam Oremans Sabine Appelmans | 6:4, 6:4 |
Zwyciężczyni | 12. | 27 października 1996 | Luksemburg | Dywanowa | Kristie Boogert | Barbara Rittner Dominique Monami | 2:6, 6:4, 6:2 |
Finalistka | 13. | 10 listopada 1996 | Oakland | Dywanowa | Irina Spîrlea | Lindsay Davenport Mary Joe Fernández | 1:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 13. | 16 lutego 1997 | Linz | Dywanowa | Alexandra Fusai | Eva Melicharová Helena Vildová | 4:6, 6:3, 6:1 |
Finalistka | 14. | 15 marca 1997 | Indian Wells | Twarda | Lisa Raymond | Lindsay Davenport Natalla Zwierawa | 3:6, 2:6 |
Finalistka | 15. | 15 czerwca 1997 | Birmingham | Trawiasta | Linda Wild | Katrina Adams Łarysa Neiland | 2:6, 3:6 |
Finalistka | 16. | 24 sierpnia 1997 | Atlanta | Twarda | Alexandra Fusai | Nicole Arendt Manon Bollegraf | 7:6(5), 3:6, 2:6 |
Finalistka | 17. | 26 października 1997 | Quebec | Dywanowa | Alexandra Fusai | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 4:6, 7:5, 5:7 |
Zwyciężczyni | 14. | 9 listopada 1997 | Chicago | Dywanowa | Alexandra Fusai | Lindsay Davenport Monica Seles | 6:3, 6:2 |
Finalistka | 18. | 23 listopada 1997 | Nowy Jork | Dywanowa | Alexandra Fusai | Lindsay Davenport Jana Novotná | 7:6(5), 3:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 15. | 1 marca 1998 | Linz | Dywanowa | Alexandra Fusai | Anna Kurnikowa Łarysa Neiland | 6:3, 3:6, 6:4 |
Finalistka | 19. | 15 marca 1998 | Indian Wells | Twarda | Alexandra Fusai | Lindsay Davenport Natalla Zwierawa | 4:6, 6:2, 4:6 |
Finalistka | 20. | 17 maja 1998 | Berlin | Ceglana | Alexandra Fusai | Lindsay Davenport Natalla Zwierawa | 3:6, 0:6 |
Zwyciężczyni | 16. | 24 maja 1998 | Linz | Ceglana | Alexandra Fusai | Yayuk Basuki Caroline Vis | 6:4, 6:3 |
Finalistka | 21. | 9 sierpnia 1998 | San Diego | Twarda | Alexandra Fusai | Lindsay Davenport Natalla Zwierawa | 2:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 17. | 30 sierpnia 1998 | New Haven | Twarda | Alexandra Fusai | Jana Novotná Mariaan de Swardt | 6:1, 6:0 |
Finalistka | 22. | 22 listopada 1998 | Nowy Jork | Dywanowa | Alexandra Fusai | Lindsay Davenport Natalla Zwierawa | 7:6(6), 5:7, 3:6 |
Zwyciężczyni | 18. | 14 lutego 1999 | Prościejów | Dywanowa | Alexandra Fusai | Květa Hrdličková Helena Vildová | 3:6, 6:2, 6:1 |
Finalistka | 23. | 21 lutego 1999 | Hanower | Twarda | Alexandra Fusai | Serena Williams Venus Williams | 7:5, 2:6, 2:6 |
Finalistka | 24. | 9 maja 1999 | Rzym | Ceglana | Alexandra Fusai | Martina Hingis Anna Kurnikowa | 2:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 19. | 16 maja 1999 | Berlin | Ceglana | Alexandra Fusai | Jana Novotná Patricia Tarabini | 6:3, 7:5 |
Finalistka | 25. | 22 maja 1999 | Strasburg | Ceglana | Alexandra Fusai | Ai Sugiyama Jelena Lichowcewa | 6:2, 6:7(6), 1:6 |
Finalistka | 26. | 17 października 1999 | Zurich | Dywanowa | Natalla Zwierawa | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 2:6, 2:6 |
Finalistka | 27. | 5 lutego 2000 | Tokio | Dywanowa | Alexandra Fusai | Martina Hingis Mary Pierce | 4:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 20. | 24 czerwca 2000 | Eastbourne | Trawiasta | Ai Sugiyama | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 2:6, 6:3, 7:6 |
Zwyciężczyni | 21. | 20 sierpnia 2000 | Montreal | Twarda | Martina Hingis | Julie Halard-Decugis Ai Sugiyama | 6:3, 3:6, 6:4 |
Zwyciężczyni | 22. | 1 października 2000 | Luksemburg | Twarda | Alexandra Fusai | Ljubomira Baczewa Cristina Torrens Valero | 6:3, 7:6(0) |
Finalistka | 28. | 22 października 2000 | Linz | Twarda | Ai Sugiyama | Amélie Mauresmo Chanda Rubin | 4:6, 4:6 |
Finalistka | 29. | 11 lutego 2001 | Paryż | Twarda | Kimberly Po | Virginie Razzano Iva Majoli | 2:6, 1:6 |
Finalistka | 30. | 18 lutego 2001 | Nicea | Twarda | Kimberly Po | Émilie Loit Anne-Gaëlle Sidot | 6:1, 2:6, 0:6 |
Zwyciężczyni | 23. | 1 kwietnia 2001 | Miami | Twarda | Arantxa Sánchez Vicario | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 6:0, 6:4 |
Finalistka | 31. | 17 czerwca 2001 | Birmingham | Trawiasta | Kimberly Po | Jelena Lichowcewa Cara Black | 1:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 24. | 12 sierpnia 2001 | Los Angeles | Twarda | Kimberly Po | Nicole Arendt Caroline Vis | 6:3, 7:5 |
Finalistka | 32. | 9 września 2001 | US Open | Twarda | Kimberly Po | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 2:6, 7:5, 5:7 |
Zwyciężczyni | 25. | 30 września 2001 | Lipsk | Twarda | Jelena Lichowcewa | Květa Peschke Barbara Rittner | 6:4, 6:2 |
Finalistka | 33. | 16 czerwca 2002 | Birmingham | Trawiasta | Kimberly Po | Shinobu Asagoe Els Callens | 4:6, 3:6 |
Przypisy
- ↑ Rekordy Pucharu Federacji. tenisbet.pl. [dostęp 2012-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-05)]. (pol.).
- ↑ Triumf Tauziat w Birmingham. sport.wp.pl, 2001-06-18. [dostęp 2012-08-07]. (pol.).
- ↑ Nathalie Tauziat. [w:] Wimbledon [on-line]. asapsports.com, 2001-06-26. [dostęp 2012-08-07]. (ang.).
- ↑ All Not Quiet On Seles Grunt. „Sarasota Herald-Tribune”, s. 39, 1992-07-02. OCLC 51645638. [dostęp 2012-08-07]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-02-17] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-02-17] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-02-17] (ang.).