Roberto Mancini (2021) |
Data i miejsce urodzenia | 27 listopada 1964 Jesi |
Wzrost | 179 cm |
Pozycja | napastnik |
Informacje klubowe |
Klub | Arabia Saudyjska (selekcjoner) |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1977–1981 | Bologna | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1981–1982 | Bologna | 30 | (9) | 1982–1997 | Sampdoria | 424 | (132) | 1997–2001 | Lazio | 87 | (15) | 2001 | → Leicester City (wyp.) | 4 | (0) | | W sumie: | 545 | (156) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1982–1986 | Włochy U-21 | 26 | (9) | 1984–1994 | Włochy | 36 | (4) | | W sumie: | 62 | (13) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 2000–2001 | Lazio (asystent) | 2001–2002 | Fiorentina | 2002–2004 | Lazio | 2004–2008 | Inter | 2009–2013 | Manchester City | 2013–2014 | Galatasaray | 2014–2016 | Inter | 2017–2018 | Zenit | 2018–2023 | Włochy | 2023– | Arabia Saudyjska | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Strona internetowa |
Roberto Mancini (ur. 27 listopada 1964 w Jesi) – włoski trener piłkarski i piłkarz.
Kariera piłkarska
Jako zawodnik bronił barw takich klubów jak Bologna FC (1981–82), UC Sampdoria (1982–1997), S.S. Lazio (1997–2000) i Leicester City (2001). Największe sukcesy święcił z „Blucerchiati”, z którymi wygrał Serie A (1991), Puchar Zdobywców Pucharów (1990) i czterokrotnie zdobył Puchar Włoch (1985, 1988, 1989, 1994). W reprezentacji Włoch zagrał 36 razy i strzelił cztery gole.
Kariera trenerska
Karierę trenerską zaczął we włoskiej Fiorentinie w 2001 roku. Następnie był szkoleniowcem S.S. Lazio (2002–2004) i Interu Mediolan (2004–2008). Z każdym z tych klubów jako szkoleniowiec wygrał Coppa Italia. 29 maja 2008 roku Inter Mediolan wydał oficjalny komunikat o zwolnieniu Manciniego z posady trenera. Przyczyną miała być jego wypowiedź po dwumeczu z Liverpoolem w 1/8 finału Ligi Mistrzów, w której Mancini oznajmił, że to jego ostatni sezon w Interze. Z Interem zdobył Scudetto (2006, 2007, 2008), Puchar Włoch (2005, 2006) oraz Superpuchar Italii (2005, 2006).
Od 19 grudnia 2009 roku prowadził Manchester City, z którym w 2011 roku zdobył pierwszy od 35 lat Puchar Anglii, a w sezonie 2011–12 pierwsze od 44 lat mistrzostwo Anglii. Po porażce w finale Pucharu Anglii ze spadkowiczem Premier League Wigan Athletic, do wiadomości publicznej trafiła informacja, że Mancini został zwolniony z posady trenera.
30 września 2013 roku został trenerem tureckiego Galatasaray SK. Mancini zastąpił na stanowisku zwolnionego Fatiha Terima. 11 czerwca 2014 roku zarząd ogłosił, że Włoch został zwolniony z posady menadżera. Pod wodzą Manciniego „Galata” zdobyła Puchar Turcji oraz wywalczyła wicemistrzostwo kraju. Władze klubu nie podały przyczyny rozstania się ze szkoleniowcem.
14 listopada 2014 roku powrócił do Interu, zastępując w roli szkoleniowca zwolnionego tego samego dnia Waltera Mazzarriego. Związał się z mediolańskim klubem kontraktem wygasającym w czerwcu 2017 roku. W sierpniu 2016 roku rozstał się z klubem.
W 2017 roku został trenerem rosyjskiego klubu Zenit Petersburg[1].
W maju 2018 został selekcjonerem reprezentacji Włoch.
W lipcu 2021 wygrał mistrzostwa Europy UEFA Euro 2020 z reprezentacją Włoch.
Sukcesy
Jako zawodnik
- Sampdoria
- Lazio
- Reprezentacja Włoch
Jako trener
- Fiorentina
- Lazio
- Inter:
- Manchester City
- Galatasaray
- Reprezentacja Włoch
Przypisy
- ↑ Roberto Mancini oficjalnie trenerem Zenita Petersburg – Sport [online], eurosport.onet.pl [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-06] (pol.).
Składy reprezentacji Włoch
Osiągnięcia i nagrody
Selekcjoner roku wg
IFFHS - ISNI: 0000000383853086
- VIAF: 272483432
- LCCN: no2012138246
- GND: 1240711832
- SBN: UBOV418622