Sylwester Jarosz
kapitan piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 16 grudnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1940 |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Jednostki | 21 pułk strzelców, |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, |
Odznaczenia | |
|
Sylwester Jarosz (ur. 16 grudnia 1896 w Dąbrowie na Śląsku Cieszyńskim, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Franciszka i Franciszki z Macurów[1]. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Cieszynie. Powołany do armii austriackiej. Ukończył Oficerską Szkołę w Opawie[2]. Uczestnik I wojny światowej. 1 stycznia 1917 został mianowany podporucznikiem rezerwy. Pełnił służbę w 21 pułku strzelców[3].
Od 1918 w Wojsku Polskim. W 1919 walczył w wojnie polsko-czechosłowackiej. Brał udział w akcji plebiscytowej na Śląsku Cieszyńskim. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej[1].
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1922 roku w stopniu kapitana (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 i 1651 lokatą w korpusie oficerów piechoty) przydzielony do 10 pułku piechoty[4]. W 1923 służył w 4 pułku strzelców podhalańskich[5][6]. W 1932 w stopniu kapitana (w 1935 starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 i 207 lokatą w korpusie oficerów piechoty)[7] służył w 3 baonie KOP „Hoszcza”[8]. Ukończył Kurs Dowódców Wojskowych. Od 1936 był kierownikiem referatu mobilizacyjnego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[1].
W kampanii wrześniowej ewakuował się wraz z Dowództwem Okręgu Korpusu na wschód. Wzięty do niewoli radzieckiej około 20 września w okolicach Włodzimierza Wołyńskiego. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 035/4 z 16.04.1940. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Jego akta osobowe na dzień 6 września 1940 znajdowały się w I Specjalnym Wydziale NKWD ZSRR. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 04.06.1943. Przy szczątkach znaleziono legitymację oficerską i list. Figuruje na liście AM-269-3953[9] i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 03953. Nazwisko Jarosza znajduje się na liście ofiar (pod nr 03953) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 195 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 180 z 1943. Krewni do 1956 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.
Życie prywatne
Mieszkał w Lublinie[2]. Żonaty z Olgą z Horaków, z którą miał córki: Wandę i Lidię[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[5]
- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (9 września 1924)[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego II kl. (2 października 1919)[12]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[3]
- Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)[3]
Upamiętnienie
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
Przypisy
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 230.
- ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 876 .
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 130, 298.
- ↑ Lista starszeństwa Oficerów Zawodowych, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 66 .
- ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 385, 419 .
- ↑ Lista Starszeństwa Oficerów Zawodowych Piechoty, „Przegląd Piechoty”, R. 1, Z. 8, 1928, s. 108 .
- ↑ Lista Starszeństwa Oficerów Zawodowych Piechoty, „Bezpłatny dodatek dla prenumeratorów "Przeglądu Piechoty"”, Warszawa 1935, s. 39 .
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 45, 906 .
- ↑ Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 269 .
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1924 r. nr 209, poz. 640 „w uznaniu zasług, położonych dla przyłączenia Śląska do Polski”.
- ↑ Franciszek Latinik: Walka o Śląsk Cieszyński w r. 1919. Cieszyn: 1934, s. 141.
Bibliografia
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.