TAI Hürjet
Dane podstawowe | |||
Państwo | Turcja | ||
---|---|---|---|
Producent | Turkish Aerospace Industries | ||
Typ | szkolno-treningowy | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 25 kwietnia 2023 roku | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 x silnik turboodrzutowy dwuprzepływowy General Electric F404-GE-102 | ||
Ciąg | 78 kN | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 9,5 m | ||
Długość | 13,6 m | ||
Wysokość | 5,1 m | ||
Powierzchnia nośna | 25 m² | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | Ma=1,4 | ||
Zasięg | 2222 km | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Turcja | |||
|
TAI Hürjet – turecki samolot szkolno-treningowy zbudowany w wytwórni Turkish Aerospace Industries (TAI).
Historia
Celem rozpoczętego oficjalnie w sierpniu 2017 roku programu Hürjet Jet Trainer było zaprojektowanie i wybudowanie siłami lokalnego przemysłu nowego samolotu szkolno-treningowego, mającego zastąpić w Tureckich Siłach Powietrznych. Nowa konstrukcja miała zastąpić znajdujące się służbie samoloty Northrop T-38 Talon i Northrop F-5 Freedom Fighter. 10 czerwca 2022 roku odbyła się uroczystość przeniesienie pierwszego komponentu strukturalnego prototypu maszyny na linię montażową. Plan zakłada wybudowanie dwóch prototypów lotnych i dwóch przeznaczonych do prób statycznych i zmęczeniowych. 30 stycznia 2023 roku w gotowym pierwszym prototypie po raz pierwszy uruchomiono silnik. Od 18 marca tego samego roku rozpoczęto próby kołowania a 25 kwietnia 2023 roku, samolot po raz pierwszy wzbił się w powietrze. Podczas lotu, który trwał 26 minut, sprawdzono działanie podstawowych systemów samolotu[1].
Obok wersji podstawowej, przeznaczonej do realizacji zadań szkoleniowych, producent planuje zbudowanie wersji szkolno-bojowej. Maszyna ma mieć możliwość przenoszenia szerokiej gamy uzbrojenia podwieszanego, produkowanego w kraju. Uzbrojenie strzeleckie oparte będzie o działko kalibru 20 mm, również produkowane w Turcji. W konstrukcji samolotu przewidziano miejsce na instalacje stacje AESA, radaru z aktywnym elektronicznym skanowaniem fazowym. Przewidywany jest również wariant zdolny do operowania z pokładu tureckiego uniwersalnego okrętu desantowego–lotniskowca TCG „Anadolu”. Tureckie siły powietrzne zakontraktowały dwanaście samolotów seryjnych[1].
Pierwsze maszyny napędzane będą amerykańskimi silnikami General Electric F404-GE-102 jednak plany zakładają, iż po 2026 roku, kolejne samoloty napędzane będą jednostkami rodzimej konstrukcji[1].