Wasyl Wełyczkowski
biskup | |
Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1903 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 30 czerwca 1973 |
Czczony przez | |
Beatyfikacja | 27 czerwca 2001 |
Biskup | |||
Data urodzenia | 1 czerwca 1903 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 30 czerwca 1973 | ||
Miejsce pochówku | Winnipeg | ||
Biskup łucki | |||
Okres sprawowania | 1963–1973 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 1925 | ||
Chirotonia biskupia | 1963 | ||
|
Data konsekracji | 1963 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Josyf Slipyj | ||||||
|
Wasyl Wełyczkowski CSsR (ukr. Василь Величковський, ur. 1 czerwca 1903 w Stanisławowie, zm. 30 czerwca 1973 w Winnipeg) – ukraiński duchowny greckokatolicki, redemptorysta, Błogosławiony Kościoła katolickiego.
W 1920 wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie. W 1925 złożył pierwsze śluby zakonne w Hołosku koło Lwowa u ojców redemptorystów, a święcenia kapłańskie przyjął 9 października 1925 z rąk biskupa łuckiego i całego Wołynia Josyfa Bociana. Był nauczycielem wiary i misjonarzem na Wołyniu, a od 1942 ihumenem monastyru w Tarnopolu, gdzie w 1945 został aresztowany i odesłany do Kijowa. Wyrok śmierci zamieniono mu na 10 lat robót przymusowych. W 1955 powrócił do Lwowa. Wyświęcony potajemnie na greckokatolickiego biskupa łuckiego 4 lutego 1963 r. w Moskwie przez metropolitę Josyfa Slipego. Po raz drugi uwięziony w 1969 na trzy lata; po zwolnieniu zmuszony do opuszczenia Ukrainy. Zmarł 30 czerwca 1973 w Winnipeg (Kanada); według jednej z teorii przed wyjazdem z Ukrainy została mu wstrzyknięta wolno działająca trucizna[potrzebny przypis].
Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 27 czerwca 2001 na hipodromie we Lwowie podczas Liturgii, połączonej z beatyfikacjami 27 nowomęczenników greckokatolickich, odprawionej w obrządku bizantyjsko-ukraińskim, podczas pielgrzymki Jana Pawła II na Ukrainę[1].
Przypisy
- ↑ ks. Kazimierz Sowa: Trzy papieskie lekcje. Gość Niedzielny, 2001. [dostęp 2021-01-07].
Bibliografia
- „Elenchus Cleri Ecclesiarumque Dioecesis Luceoriensis” 1932, 1933.
- Florentyna Rzemieniuk, „Kościół Katolicki obrządku bizantyjsko-słowiańskiego (Neounia)”, Lublin 1999, s. 130, 187, 202.
- Катерина Лабінська. “Дивен Бог у святих своїх. Збірка статей про українських новомучеників”. Львів, 2001. С. 32-38.
Linki zewnętrzne
- Блаженний Священномученик Василь Величковський. cssr.lviv.ua. [dostęp 2016-10-08]. (ukr.).
- Biogram na oficjalnej stronie Stolicy Apostolskiej (ang.)
- p
- d
- e
|
- ЕСУ: 33381