Jonathan Marray
Państwo | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1981 | ||
Wzrost | 183 cm | ||
Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | ||
Status profesjonalny | 2000 | ||
Zakończenie kariery | 2017 | ||
Trener | Dave Marray | ||
Gra pojedyncza | |||
Wygrane turnieje | 0 | ||
Najwyżej w rankingu | 215 (25 kwietnia 2005) | ||
Australian Open | 3Q (2007) | ||
Roland Garros | 1Q (2007) | ||
Wimbledon | 1R (2004, 2005, 2007) | ||
Gra podwójna | |||
Wygrane turnieje | 3 | ||
Najwyżej w rankingu | 15 (28 stycznia 2013) | ||
Australian Open | 2R (2013) | ||
Roland Garros | 1R (2010, 2012, 2013, 2015) | ||
Wimbledon | W (2012) | ||
US Open | QF (2013) | ||
|
Jonathan Marray (ur. 10 marca 1981 w Liverpoolu) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2012 w grze podwójnej.
Kariera tenisowa
Zawodowym tenisistą Marray był w latach 2000–2017[1]. Wielokrotnie wygrywał i osiągał finały w zmaganiach rangi ATP Challenger Tour w grze podwójnej. Najwyższe – 215. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 25 kwietnia 2005 roku. 28 stycznia 2013 roku zanotował 15. pozycję w deblu, co było jego najwyższą lokatą.
Podczas Wimbledonu 2012 zwyciężył w zawodach gry podwójnej mężczyzn. Był on pierwszym Brytyjczykiem od czasów Marka Coxa w 1977 roku, który dostał się do półfinałów debla na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club[1]. Marray to także pierwszy brytyjski finalista Wimbledonu w grze podwójnej od 1960 roku i pierwszy triumfator od 1936 roku[2]. W zawodach wystąpił dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów. Razem z partnerem, którym był Frederik Nielsen, pokonali rozstawione pary w tym m.in. najbardziej utytułowanych deblistów – braci Bryanów. W meczu o mistrzostwo zmierzyli się z Robertem Lindstedtem oraz Horią Tecău, których pokonali 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3[3]. Łącznie Marray triumfował w 3 turniejach ATP World Tour oraz uczestniczył w 5 finałach.
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (3–5)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 7 lipca 2012 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Frederik Nielsen | Robert Lindstedt Horia Tecău | 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3 |
Finalista | 1. | 21 czerwca 2013 | Eastbourne | Trawiasta | Colin Fleming | Alexander Peya Bruno Soares | 6:3, 3:6, 8–10 |
Finalista | 2. | 28 lipca 2013 | Atlanta | Twarda | Colin Fleming | Édouard Roger-Vasselin Igor Sijsling | 6:7(6), 3:6 |
Finalista | 3. | 23 lutego 2014 | Marsylia | Twarda (hala) | Paul Hanley | Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin | 6:4, 6:7(6), 11–13 |
Zwycięzca | 2. | 11 stycznia 2015 | Ćennaj | Twarda | Lu Yen-hsun | Raven Klaasen Leander Paes | 6:3, 7:6(4) |
Finalista | 4. | 22 lutego 2015 | Marsylia | Twarda (hala) | Colin Fleming | Marin Draganja Henri Kontinen | 4:6, 6:3, 8–10 |
Zwycięzca | 3. | 19 lipca 2015 | Newport | Trawiasta | Aisam-ul-Haq Qureshi | Nicholas Monroe Mate Pavić | 4:6, 6:3, 10–8 |
Finalista | 5. | 17 lipca 2016 | Newport | Trawiasta | Adil Shamasdin | Sam Groth Chris Guccione | 4:6, 3:6 |
Przypisy
- ↑ a b Press Association: Wimbledon 2012: Britain's Jonathan Marray books doubles semi-final spot. [w:] Wimbledon 2012 [on-line]. guardian.co.uk, 2012-07-04. [dostęp 2012-07-06]. (ang.).
- ↑ Łukasz Iwanek: Wimbledon: Brytyjczycy mają mistrza w deblu, triumf Marraya i Nielsena. [w:] Wimbledon [on-line]. sportowefakty.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-10]. (pol.).
- ↑ Polska Agencja Prasowa: Wimbledon. Marray i Nielsen najlepsi w deblu. [w:] Wimbledon [on-line]. sport.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- p
- d
- e
2001–2010 |
|
---|---|
2011–2020 | |
od 2021 |