Pierre-Hugues Herbert
Państwo | Francja | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 18 marca 1991 | ||
Wzrost | 188 cm | ||
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | ||
Status profesjonalny | 2010 | ||
Zakończenie kariery | aktywny | ||
Trener | Jean Roch Herbert | ||
Gra pojedyncza | |||
Wygrane turnieje | 0 | ||
Najwyżej w rankingu | 36 (11 lutego 2019) | ||
Australian Open | 3R (2016, 2019) | ||
Roland Garros | 3R (2018) | ||
Wimbledon | 3R (2016) | ||
US Open | 2R (2018) | ||
Gra podwójna | |||
Wygrane turnieje | 23 | ||
Najwyżej w rankingu | 2 (11 lipca 2016) | ||
Australian Open | W (2019) | ||
Roland Garros | W (2018, 2021) | ||
Wimbledon | W (2016) | ||
US Open | W (2015) | ||
| |||
Strona internetowa |
Pierre-Hugues Herbert (ur. 18 marca 1991 w Schiltigheim) – francuski tenisista, zwycięzca wielkoszlemowych US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open 2018 i 2021, a także Australian Open 2019 w grze podwójnej mężczyzn, zdobywca Pucharu Davisa 2017, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Wychowany w tenisowej rodzinie, od 1997 roku trenowany m.in. przez ojca – Jeana Rocha, natomiast jego matka – Marie Laure jest instruktorką tenisa ziemnego.
Kariera zawodowa
Jako zawodowy tenisista Herbert zaczął występować od 2010 roku.
W grze pojedynczej jest finalistą czterech turniejów rangi ATP Tour: w Winston-Salem (2015), Shenzhen (2018), Montpellier (2019) i Marsylii (2021).
W grze podwójnej Francuz jest mistrzem US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open w latach 2018 i 2021 oraz Australian Open 2019, grając wspólnie z Nicolasem Mahutem. Herbert doszedł także z Mahutem do finału Australian Open 2015. Łącznie w deblu triumfował w dwudziestu trzech turniejach ATP Tour z trzydziestu trzech rozegranych finałów.
W 2016 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, odpadając z rywalizacji deblowej i gry mieszanej w 1. rundach.
W lipcu 2016 roku zadebiutował w reprezentacji Francji w rywalizacji o Puchar Davisa. W listopadzie 2017 przyczynił się do pierwszego od 2001 roku triumfu Francji w turnieju, wygrywając w finale przeciwko Belgii mecz gry podwójnej wspólnie z Richardem Gasquetem z parą Ruben Bemelmans–Joris De Loore[1]. Końcowy wynik rywalizacji to 3:2 dla Francji.
Najwyższe – 36. miejsce w rankingu singlowym osiągnął 11 lutego 2019 roku. Najwyższą lokatę w deblu (2. pozycja) osiągnął 11 lipca 2016.
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–4)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 29 sierpnia 2015 | Winston-Salem | Twarda | Kevin Anderson | 4:6, 5:7 |
Finalista | 2. | 30 września 2018 | Shenzhen | Twarda | Yoshihito Nishioka | 5:7, 6:2, 4:6 |
Finalista | 3. | 10 lutego 2019 | Montpellier | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga | 4:6, 3:6 |
Finalista | 4. | 14 marca 2021 | Marsylia | Twarda (hala) | Daniił Miedwiediew | 4:6, 7:6(4), 4:6 |
Gra podwójna (23–10)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 5 października 2014 | Tokio | Twarda | Michał Przysiężny | Ivan Dodig Marcelo Melo | 6:3, 6:7(3), 10–5 |
Finalista | 1. | 31 stycznia 2015 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nicolas Mahut | Simone Bolelli Fabio Fognini | 4:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 13 czerwca 2015 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Nicolas Mahut | Ivo Karlović Łukasz Kubot | 2:6, 6:7(9) |
Zwycięzca | 2. | 21 czerwca 2015 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Nicolas Mahut | Marcin Matkowski Nenad Zimonjić | 6:2, 6:2 |
Zwycięzca | 3. | 12 września 2015 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Nicolas Mahut | Jamie Murray John Peers | 6:4, 6:4 |
Finalista | 3. | 27 września 2015 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Łukasz Kubot Édouard Roger-Vasselin | 6:2, 3:6, 7–10 |
Zwycięzca | 4. | 19 marca 2016 | Indian Wells | Twarda | Nicolas Mahut | Vasek Pospisil Jack Sock | 6:3, 7:6(5) |
Zwycięzca | 5. | 2 kwietnia 2016 | Miami | Twarda | Nicolas Mahut | Raven Klaasen Rajeev Ram | 5:7, 6:1, 10–7 |
Zwycięzca | 6. | 18 kwietnia 2016 | Monte Carlo | Ceglana | Nicolas Mahut | Jamie Murray Bruno Soares | 4:6, 6:0, 10–6 |
Zwycięzca | 7. | 19 czerwca 2016 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Nicolas Mahut | Chris Guccione André Sá | 6:3, 7:6(5) |
Zwycięzca | 8. | 9 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Nicolas Mahut | Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin | 6:4, 7:6(1), 6:3 |
Finalista | 4. | 23 października 2016 | Antwerpia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Daniel Nestor Édouard Roger-Vasselin | 4:6, 4:6 |
Finalista | 5. | 6 listopada 2016 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Henri Kontinen John Peers | 4:6, 6:3, 6–10 |
Zwycięzca | 9. | 21 maja 2017 | Rzym | Ceglana | Nicolas Mahut | Ivan Dodig Marcel Granollers | 4:6, 6:4, 10–3 |
Zwycięzca | 10. | 13 sierpnia 2017 | Montreal | Twarda | Nicolas Mahut | Rohan Bopanna Ivan Dodig | 6:4, 3:6, 10–6 |
Zwycięzca | 11. | 20 sierpnia 2017 | Cincinnati | Twarda | Nicolas Mahut | Jamie Murray Bruno Soares | 7:6(6), 6:4 |
Finalista | 6. | 6 stycznia 2018 | Pune | Twarda | Gilles Simon | Robin Haase Matwé Middelkoop | 6:7(5), 6:7(5) |
Zwycięzca | 12. | 18 lutego 2018 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Oliver Marach Mate Pavić | 2:6, 6:2, 10–7 |
Zwycięzca | 13. | 9 czerwca 2018 | French Open, Paryż | Ceglana | Nicolas Mahut | Oliver Marach Mate Pavić | 6:2, 7:6(4) |
Finalista | 7. | 18 listopada 2018 | Londyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Mike Bryan Jack Sock | 7:5, 1:6, 11–13 |
Zwycięzca | 14. | 5 stycznia 2019 | Doha | Twarda | David Goffin | Robin Haase Matwé Middelkoop | 5:7, 6:4, 10–4 |
Zwycięzca | 15. | 27 stycznia 2019 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nicolas Mahut | Henri Kontinen John Peers | 6:4, 7:6(1) |
Zwycięzca | 16. | 3 listopada 2019 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Karen Chaczanow Andriej Rublow | 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 17. | 17 listopada 2019 | Londyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Raven Klaasen Michael Venus | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 18. | 16 lutego 2020 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Henri Kontinen Jan-Lennard Struff | 7:6(5), 4:6, 10–7 |
Zwycięzca | 19. | 18 października 2020 | Kolonia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:4, 6:4 |
Finalista | 8. | 23 maja 2021 | Lyon | Ceglana | Nicolas Mahut | Hugo Nys Tim Pütz | 4:6, 7:5, 8–10 |
Zwycięzca | 20. | 12 czerwca 2021 | French Open, Paryż | Ceglana | Nicolas Mahut | Aleksandr Bublik Andriej Gołubiew | 4:6, 7:6(1), 6:4 |
Zwycięzca | 21. | 20 czerwca 2021 | Londyn | Trawiasta | Nicolas Mahut | Reilly Opelka John Peers | 6:4, 7:5 |
Finalista | 9. | 7 listopada 2021 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Tim Pütz Michael Venus | 3:6, 7:6(4), 9–11 |
Zwycięzca | 22. | 21 listopada 2021 | Turyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:4, 7:6(0) |
Zwycięzca | 23. | 6 lutego 2022 | Montpellier | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Lloyd Glasspool Harri Heliövaara | 4:6, 7:6(3), 12–10 |
Kariera juniorska
W 2009 roku zwyciężył w juniorskim deblowym turnieju wielkoszlemowym – na Wimbledonie. W zawodach tych tworzył parę razem z Kevinem Krawietzem. W finale pokonali Juliena Obry’ego i Adriena Pugeta 6:7(3), 6:2, 12–10. W 2009 roku osiągnął półfinał gry pojedynczej w juniorskim US Open, przegrywając z Bernardem Tomiciem 1:6, 6:7(5).
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1–0)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 5 lipca 2009 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Kevin Krawietz | Julien Obry Adrien Puget | 6:7(3), 6:2, 12–10 |
Przypisy
- ↑ Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Puchar Davisa: dziesiąty tytuł Francji. Lucas Pouille bohaterem finału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 listopada 2017 [dostęp 2017-12-02] .
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- p
- d
- e
2001–2010 |
|
---|---|
2011–2020 | |
od 2021 |