Tu-110

Ten artykuł od 2009-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tu-110

Tu-110 na znaczku pocztowym
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Konstruktor	Dmitriy S. Markov
Typ	samolot pasażerski
Załoga	5
Historia
Data oblotu	11 marca 1957
Liczba egz.	4
Dane techniczne
Napęd	4 silniki Lyulka AL-7
Ciąg	65.7 kN
Wymiary
Rozpiętość	36,98 m
Długość	40,06 m
Wysokość	11,53 m
Powierzchnia nośna	186 m²
Masa
Startowa	82 700 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość maks.	1000 km/h
Prędkość przelotowa	890 km/h
Pułap	12 000 m
Zasięg	3450 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
100 pasażerów

Tu-110 (ros. Ту-110) – prototyp pasażerskiego samolotu wykorzystującego napęd przy pomocy czterech silników turboodrzutowych, zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Tupolewa w ZSRR, oblatany w 1957 roku.

Konstrukcja była oparta na samolocie Tu-104, główna różnica w stosunku do pierwowzoru polegała na zastosowaniu czterech zamiast dwóch silników (pozostałe elementy były bardzo podobne lub wręcz takie same). Przyczyną zastosowania takiego rozwiązania była chęć zbudowania samolotu eksportowego, a przepisy bezpieczeństwa większości państw wymagały, by pasażerski samolot miał cztery silniki. Powstały zaledwie trzy prototypy, żaden z nich nie był wykorzystywany w lotnictwie cywilnym.

• Tu-107