|
Pełne imię i nazwisko | Wiktor Jewhenowycz Prokopenko |
Data i miejsce urodzenia | 24 października 1944 Żdanow (Mariupol) |
Data i miejsce śmierci | 18 sierpnia 2007 Odessa |
Wzrost | 186 cm |
Pozycja | napastnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1967–1968 | Łokomotyw Winnica | 43 | (5) | 1969–1970 | Czornomoreć Odessa | 49 | (7) | 1971–1973 | Szachtar Donieck | 45 | (14) | 1973–1974 | Łokomotyw Chersoń | ? | (5) | 1974–1975 | Czornomoreć Odessa | 17 | (2) | |
Kariera reprezentacyjna |
|
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1982–1986 | Czornomoreć Odessa | 1987–1988 | Rotor Wołgograd | 1989–1994 | Czornomoreć Odessa | 1992 | Ukraina | 1994–1999 | Rotor Wołgograd | 2000–2001 | Szachtar Donieck | 2002–2003 | Dinamo Moskwa | 2004–2007 | Szachtar Donieck (dyrektor sportowy) | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Odznaczenia |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Wiktor Jewhenowycz Prokopenko, ukr. Віктор Євгенович Прокопенко, ros. Виктор Евгеньевич Прокопенко, Wiktor Jewgienjewicz Prokopienko (ur. 24 października 1944 w Żdanowie, Ukraińska SRR, zm. 18 sierpnia 2007 w Odessie, Ukraina) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, pierwszy selekcjoner reprezentacji Ukrainy, trener i menedżer piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
W 1961 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowej drużynie zakładu im. Illicza. W latach 1964–1967 „odbywał” służbę wojskową, występując w zespole grupy radzieckich wojsk w NRD. Z października 1967 w trzecioligowej drużynie Łokomotyw Winnica. W 1969 przeszedł do pierwszoligowego klubu Czornomoreć Odessa. W 1971 po spadku odeskiego klubu przeszedł do donieckiego Szachtara. W latach 1973–1974 występował w trzecioligowej drużynie Łokomotyw Chersoń, aby w 1974 powrócić do pierwszoligowego Czornomorca Odessa. W 1975 zakończył karierę zawodniczą z powodu kontuzji.
Kariera trenerska
W 1977 dołączył do sztabu trenerskiego Czornomorca Odessa. Był jednym z pierwszych absolwentów Wyższej Szkoły Trenerskiej w Moskwie, otwartej w latach siedemdziesiątych. W 1982 został głównym trenerem Czornomorca Odessa. W 1984 Czornomorec pod jego kierownictwem zdobył 4. miejsce i był bliski do zdobycia brązowych medali mistrzostw ZSRR. Tamtego sezonu Czornomorec po dwa razy zwyciężył takich grandów jak Dynamo Kijów i Spartak Moskwa. W 1987 przejął drugoligowy Rotor Wołgograd i awansował z nim do wyższej ligi. W 1989 powrócił do swojego byłego klubu Czornomorca Odessa. Podczas trenerskiego pobytu w Czornomorcu klub odnosił największe sukcesy w historii, zdobywając dwa razy krajowy puchar (1992 i 1994) oraz dwa razy brązowe medale mistrzostw (1993 i 1994). W 1992 został pierwszym selekcjonerem nowo powstałej reprezentacji Ukrainy. W latach 1994–1999 ponownie trenował rosyjski klub Rotor Wołgograd, z którym zdobył brązowe (1996) oraz srebrne medale (1997). W 1995 przegrał finałowy mecz Pucharu Rosji. Jesienią 1999 został głównym trenerem Szachtara Donieck, z którym zdobył wicemistrzostwo kraju w 2000 i 2001. W latach 2002−2003 z Dinamem Moskwa, aby od 2004 zająć posadę dyrektora sportowego Szachtara Donieck. W 2007 zmarł w wieku 63 lat.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
Sukcesy trenerskie
- wicemistrz Ukrainy: 2000, 2001
- brązowy medalista Mistrzostw Ukrainy: 1993, 1994
- zdobywca Pucharu Ukrainy: 1992, 1994, 2001
- wicemistrz Rosji: 1997
- brązowy medalista Mistrzostw Rosji: 1996
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]..
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 697/2006 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)]..
Bibliografia
- Пресс-служба ФК «Шахтер»: Ушел из жизни Виктор Прокопенко. [dostęp 2007-08-18]. (ros.).
Linki zewnętrzne
- Wiktor Prokopenko w bazie RusTeam (ros.)
- Wiktor Prokopenko w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
- Wiktor Prokopenko w bazie Odeski Futbol (ros.)
Kariera trenerska
- Sytnikow (1936–37)
- Chodotow (1938–40)
- Kiriłłow (1940)
- Keller (1941)
- Szaposznikow (1945)
- Kolesnikow (1945–46)
- Chodotow (1947–48)
- Kiriejew (1948)
- Kostylew (1949–50)
- Płonski (1951–54)
- Jermasow (1955–56)
- Glebow (1956–57)
- Płonski (1957–59)
- Bursienski (1959)
- Mastierowoj (1960)
- Duganow (1960)
- Abramow (1961–62)
- Nowikow (1963)
- Mazanow (1964)
- Konow (1965–66)
- Płonski (1967–69)
- Riazancew (1970)
- Bucki (1971)
- Abramow (1972–73)
- Diergacz (1974)
- Biełousow (1975–78)
- Odincow (1979)
- Szersznew (1980–82)
- Korolkow (1982–83)
- Grochowski (1984)
- Biełousow (1984)
- Isajew (1985–87)
- Bubnow (1987[A])
- Prokopenko (1987–88)
- Szubin (1989)
- Siewidow (1989–90)
- Fajzulin (1990[A])
- Kołtun (1991)
- Papajew (1992)
- Fajzulin (1992[A])
- Salkow (1993–94)
- Prokopenko (1994–99)
- Jarcew (2000)
- Kuczerewski (2000)
- Gusiew (2001)
- Salkow (2002)
- Fajzulin (2003–2004)
- Maruszkin (2004[A])
- Jaremczenko (2004)
- Maruszkin (2004[A])
- Fajzulin (2004)
- Nikitin (2005)
- Nienienko (2005)
- Burłaczenko (2006)
- Korieszkow (2007)
- Stogow (2007–2008)
- Mienszczikow (2008–2009)
- Fajzulin (2010)
- Szewczenko (2010)
- Burłaczenko (2011–13)
- Lediachow (2013)
- Szczerbaczenko (2013–14)
- Wierietiennikow (2014–15)
|
- ↑ a b c d e trener tymczasowy