Konkolniki
Kościół św. Marii Magdaleny | |||
Państwo | Ukraina | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | halicki | ||
Powierzchnia | 18,131 km² | ||
Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Nr kierunkowy | +380 03431 | ||
Kod pocztowy | 77143 | ||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
49°11′07″N 24°48′39″E/49,185278 24,810833 | |||
|
Konkolniki lub Kąkolniki (hist. Kakolniki, ukr. Кукільники, trans. Kukilnyky) – wieś położona nad potokiem Bybełka, lewobrzeżnym dopływem Dniestru w rejonie halickim obwodu iwanofrankiwskiego.
Historia
Wieś weszła w skład uposażenia arcybiskupów lwowskich dzięki nadaniu księcia Władysława Opolczyka w 1386. Parafia została ufundowana w 1421 przez biskupa Jana Półkozica Rzeszowskiego. W 1430 król Władysław Jagiełło nadał Konkolnikom prawo magdeburskie. W tym okresie powstał pierwszy, drewniany kościół w Konkolnikach oraz zamek zbudowany przez arcybiskupa halickiego, a następnie pierwszego lwowskiego Jakuba Strzemię. Następnie w połowie XV wieku zamek został odremontowany przez arcybiskupa Grzegorza z Sanoka, który w 1476 zdołał się w nim obronić przed tureckim napadem.
Czas I Rzeczypospolitej, a szczególnie wiek XVII to częste najazdy i napady kozaków, Turków i Tatarów. W latach 1618–1620 kościół i zamek zostały zniszczone podczas najazdów turecko-tatarskich.
Pod koniec VIII w. Kąkolniki[1] należały do arcybiskupstwa lwowskiego, jego dożywotnim prosesorem był arcybiskup Ferdynand Kicki. Miasteczko leżało w cyrkule brzeżańskim i miało charakter rolniczy z przetwórstwem i usługami rolniczymi. Funkcjonował tu młyn wodny na potoku Bybełka. W miasteczku znajdował się kościół rzymskokatolicki i greckokatolicki oraz osobne cmentarze: polski i ruski.
Kąkolniki do 1939 były siedzibą rzymskokatolickiego dekanatu kąkolnickiego w archidiecezji lwowskiej[2].
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Konkolniki w powiecie rohatyńskim województwa stanisławowskiego.
Latem 1939 odbyło się w Konkolnikach Gminne Święto Teatrów i Chórów Ludowych[3].
W południowej części Konkolnik leży dawniej samodzielna wieś Słobódka Konkolnicka. Miała tu miejsce zbrodnia popełniona przez oddział Ukraińskiej Powstańczej Armii, dokonana 2 kwietnia 1944 na polskich mieszkańcach wsi.
Zabytki
- zamek[4]
- kościół św. Marii Magdaleny konsekrowany w 1782 roku, w stylu barokowym, proj. przypuszczalnie Piotra Polejowskiego, obecnie w stanie ruiny
Przypisy
- ↑ http://www.miasta-galicji.pl/assets/materialy/Tom_23_Berzezany_Kakolniki_sz.pdf.
- ↑ DorotaD. Lewandowska DorotaD. (oprac.), Akta parafii wyznania rzymskokatolickiego z archidiecezji lwowskiej, lata: 1601-1685, 1740-1951. Inwentarz zespołu PL, 1303 [online], www.agad.gov.pl [dostęp 2019-02-21] .
- ↑ Gminne Święto w Konkolnikach obok Rohatyna. „Wschód”. Nr 142, s. 5, 6 sierpnia 1939.
- ↑ Kąkolniki (Konkolniki). [dostęp 2013-08-18].
Bibliografia
- Andrzej Betlej: Kościół parafialny w Kąkolnikach. [W:] Sztuka kresów wschodnich: materiały sesji naukowej. T. II. Kraków, 1996, s. 213–230. [dostęp 2016-12-22]
Linki zewnętrzne
- Kąkolniki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 940 .
- Zamek w Kąkolnikiach (Konkolnikach)
- Konkolniki na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)
- p
- d
- e
- Siedziba powiatu – Rohatyn
Przynależność wojewódzka |
|
---|---|
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →) |
|
Miasteczka (1920–34) |
|
Gminy miejskie (1920–39 →) | |
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–39 →) |
|
- p
- d
- e
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Gminy miejskie |
|
---|---|
Gminy wiejskie z prawami miejskimi |
|
Gminy wiejskie z prawami miasteczka |
|
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
- J9U: 987012922167305171